Hayatımız 3 perdelik bir oyun gibi. Ve bu görüşümü
açıklamaya çalıştığım şarkı sözlerimden PERDE‘ye dair yazdığım bir denemem.

PERDE

Doğum, yaşam ve ölüm ile perdelenmiş gözlerimiz. Bu üç perdelik oyun içerisinde gözlerimize yansıyan ışık kamaştırıyor gözlerimizi. Geçici güzellikler yaşıyoruz belki. Ama bunları kalıcı kılmak yine bizlerin elinde galiba.  Hayatımızın büyük bölümü beklemekle geçiyor. Bankada sıra bekliyoruz, otobüse binmek için kuyrukta bekliyoruz, sevgiliden telefon bekliyoruz. Ve en büyüğü galiba “ölüm”’ü bekliyoruz.. Sahilde yürüdüğümüzde ayak izlerimiz kısa süre kalıyor orada. Ya başkaları geçiyor üzerlerinden ya da dalgalar yalayıp yutuyor. Yağmurlu bir gecede ismimizi yazıyoruz cama. Ama ısı değişince o da gidiveriyor. Ve renkler… onlar yine gözlerimizi kamaştırıyor.

Aşık Veysel’in dediği gibi “Uzun ince bir yoldayız”. Hiç durmadan yürüyor, uflayıp pufluyoruz. Ama her defasında yeniden dağıtmaya çalışıyoruz hüzün bulutlarını.

Ve ismimiz… renkler gibi sessiz kalıyorlar arkada.

 Güneş ardına bakmadan görevini yapıyor veya ona yüklediğimiz görevi yapışını izliyoruz her şeyi bildiğimizi düşünerek. Gecenin içinde belki kendi hıçkırıklarımızı duyuyoruz ve sarıldığımız gece gizleyemiyor yalnızlığımızı.

Ama yine de üç perdelik bir oyun beklide tüm yaşananlar…

İsmail KAYA (18.Nisan.2006 12:41. PERDE’ye dair.)