9 Haziran 2006 Yahoo! denemem: Diğerleri gibi o sıralar yaşadığım dünyayı yansıtması bakımından benim için önemli.

Telefon konuşması

 

“Aşağıda okuyacaklarınız hayal ürünüdür!”

Uzun süre çalmadı genç adamın telefonu. Telefonu da kendisi gibi sessizleşmişti. Başkası aradığında çalmıyordu o telefon. Sadece o aradığında çalıyordu sanki. Sanki o aradığında renkleniyordu telefonun bulunduğu oda. Uzun süre çalmadı telefonu…

-“Selam tatlım!” dedi telefonda genç adam coşkuyla “… düşündüm de belki bu akşam benimle bir bira içersin!” diye sordu ardından merakla.

Genç kız bu teklifi aldığında “tatlım! mı?” diye sordu kendi kendine. “Nereden tatlısı oluyormuşum?” Ama verdiği cevap farklıydı

-“Bu akşam için planım var…” dedi.

Üzüldü genç adam. Sevdiği insanın düşüncelerinde yer alamamaktan üzüldü. En azından bir yeri varsa bunu göremediği için üzüldü. “-Peki o zaman” diyiverdi. “Belki başka sefere…”

ve kapandı telefon…

Başka bir sefer adam farklı bir şekilde sordu:

“-Eğer kabul edersen geçen akşamki teklifim halen geçerli!”

ve yine kapandı telefon. Gerçi açılmış mıydı ki? Açılmamıştı galiba, hayal görmüştü genç adam. Hepsi baştan beri hayaldi galiba. Öylece durmuş hiç çalmayan ve açılmayan telefonuna bakıyordu genç adam…

“Keşke telefonu kapatırken iyi akşamlar dileseydi” diye düşündü. “Telefonu kapatırken mi?” diye sordu kendine. Sessizce tekrarladı kendini “Kapatırken?…”

“Hiç açılmamış bir telefonu kapatırken mi?”

ve yeniden kapalıydı telefon. Açılan sadece onun kalbi olmuştu! Sonunda ele geçirmişti aklını ve gözlerine mutlu hayaller sunuyordu. Aklı bu saçmalığa direniyor kızın kendisini sevmediği hayalini sunuyordu ortaya. Sevseydi çalardı telefonu çünkü!

ve kapalıydı telefon tüm bu savaşım sürerken…

İsmail KAYA tarafından yazılmıştır. 9 Haziran Cuma 2006 tarihli  Yahoo! 360°   Bloğumdan alıntıdır.