Umarım kemikleri sızlamaz. Nur içinde yatsın. Hatırlanası ve hatırlatılası değerlerimizden Aşık Veysel’in hayat hikayesi ile karşılaştım nette geçen gün. Tesadüfen okuduğum yazılardandı. Oldukça etkilenmiştim. Hatta ne yalan söyliyim bazı satırlarda gözlerim doldu bazılarında ağzım açık kaldı. Mesela nasıl olmuş da çocuğunu emziren bir annenin memesi çocuğun ağzına tıkanarak çocuğun ölümüne neden olmuştu. Evet bu çocuk Veysel’in çocuğuydu…

Veysel’in Uzun ince bir yoldayım adlı eseri anlattıkları bakımından diğer eserlerinden belki de en önemlisi bence. Hayatı uzun ince bir yol, bu yolda yürüyenleri yani bizleri de birer yolcu olarak gösterdiği satırları Veysel adını belki de sonsuza dek (ya da sonuna dek) yaşatacak değerde. Umarım onun bu güzel eserini çalıp söylemeye çalışarak saygısızlık etmemişimdir…

Nur içinde yat Aşık Veysel Şatıroğlu. Ve bıraktıkların için teşekkürler…