Dünya öylesine çirkinleşti ki, öylesine iftira ile kötü gösterildi ki iyilik ve masumluk;

Yanar yüreğim acı ile

bir çocuğun göz bebeklerinde,

kaldı o saf güzellik ve masumluk…

Neredeyse hemen her yerde bir çirkinlik, bir kendini kayırmacılık,

bir başarı yozlaşmışlığı, bir cebini dolduran musluğu su kirli dahi olsa kısmaya korkma,

yosun tutan borular, pis kokan sokaklar,

o kadar çirkinleşti ki dünya; alışkın değil güzelliğe

o yüzden aman diyim! kendine gelme,

silkelenme, açma gözlerini,

uyumaya devam et o masum düşlerinle…

 

fakat yine de küçük bir umut işte;

uyan ki görsün gözleri bu çirkinleşen dünyanın,

saflık ve güzellikle ışıldayan kırmızı elbisenin eteğinde,

ay ışığı düşmüşken yüzüne,

güzelliği hatırlaması belki son bir nefesle…

 

Masalları bile kirlettiler güzelim;

güzelliğe iftira attılar,

kırmızı beyaz geceliğinle salınarak öyle bir gel ki

utançtan başlarını çevirecek zamanları bile olmasın!

 

İ.Kaya 31.Ekim.2012 “yanlış zihinlere anlamsız sorular kitabından”…