Bu gün sabahın ilk saatlerinde kiminin deyişiyle aylaklık, kendi deyişimle web de gezinti yaparken bir fotoğraf bulmuş ve onun üzerine bir iki lakırdı etmiştim bir önceki yazımda. Farklı şeyler görmek gezinmenin doğasında olduğundan olsa gerek tesadüfe bakın ki bir başka güzel resim daha boldum internet denizinde ve herhalde bu kez de kendi doğamda olmasından kaynaklanan bir sebeple bu kez de bu resim üzerine düşüncelerimi paylaşmak istedim yine kendimce…

Biz insanlar doğanın birer parçasıyız. Biz olmadan doğa bir anlam ifade etmeyecektir, çünkü o anlamı taşıyacak insan bulunmayacaktır; insan olmayan yeryüzünde. Öte yandan da parçası olduğumuz doğayı görmezden gelir ve onu yok sayarsak, ona saygısız davranırsak, sigara izmaritlerimizi yerlere atar, sağa sola aksırır tıksırırsak, doğanın diğer parçaları olan hemcinslerimize ve diğer canlılara saygısızca davranır onların yaşam alanlarına müdahalede bulunursak, doğayla bütünlüğümüz bozulacak demektir. İşte o an doğa bizden olmayackatır. Her defasında cömertliğini bizlere sunduğu için “doğa ana” olarak adlandırılan toprak, doğa, verimini kaybedecektir. O halde “Düşler görülmek ister” adlı şarkımda da geçen şu sözleri anımsatmaktan onur duyarım; “Dünya sevgi, saygı ister”…

Yapılması gereken ilk iş; insanın kendisi ile barışması, yani doğasıyla barışmasıdır. Ardından kendi doğallığının bilincinde olarak çevre bilincini zaten idrak edecektir diye umarım.

Doğayla barışık olmak yerine her defasında neredeyse bir savaşçı gibi karşısına dikiliyoruz. Evlerimizi ağaçları kesmeden veya uzaklara taşımadan yapabilmeyi öğrendiğimizde sanırım çağ atlayacak ve doğayla barışabileceğiz. Belki o zaman doğa bize şimdi olduğundan daha mı cömert davranır?

Şimdi size bu kadar lakırdıyı içimde uyandıran, insanın kendisiyle, doğasıyla barışık olması gerektiğini hatırlatan o bulduğum resmi paylaşayım izninizle.

 Görsel kaynağı: http://fc00.deviantart.net/fs71/f/2012/290/c/1/betrayal_by_aegis_strife-d5i2j40.jpg