Ne çok dil döktüm sessizliğimle,
Biraz olsun dinle istedim,
oysa duymak istediklerinden
fazlasını dinlemedin.

Hiç kulak vermedin sözlerime,
anlamaya çalışmadan yargıladın,
aşkımı verdim ellerine,
tutmayı bilmeden bıraktın.

Şimdi son bir şansım,
müziğin tılsımlı ellerinde,
işte bu nedenle ben de,
verdim duygularımı melodilere.

Duvarlara çarptı sesim,
boş odalarda yankılandı,
penceremden dışarıya uzanıp
ağaç yaprakları arasında dolaştı.

Bir umut işte bendeki,
berrak akan bir nehrin sesi gibi,
ulaşır belki kulaklarına,
ve dans eder belki ruhunla…

İ.Kaya 07.08.2014 10:44