ÇOCUKSUGeçmişin yükü müydü omuzlarımda
ki şimdi yürüyemiyorum aynı mutlulukla.
Ben gayret ettikçe sanki daha fazla
gömülüyor ayaklarım sulara…

Yine de durmamak gerek,
ilerlemek hep o çocuksu umutla,
yarmak sislerini gök perdenin,
ve ulaşmak için ardındaki ışığa.

Evet
çocuksu!
O yüzden
güldün bana…

İ.Kaya 08.08.2014 14:37