Yavaşça atıyordu adımlarını,
oysa peşindekilere hızlıydı…

Yavaşça atıyordu adımlarını,
oysa peşindekilere hızlıydı,
hep ileriye doğruydu ısrarı
vakit yitip gitmeye tutsaktı.

Zincirlemişti sanki ellerini,
hiç tutamadığı düşlerine,
sessiz bir gecede göğe uzandı
bir elinde yıldız, diğerinde olan aydı.

Etekleri kırmızı bir gecelikti giydiği,
saçları bukle bukle dalgalardı
büyüleyici güzelliği nam saldı
ve zaman, kaçırdıklarına ağladı…

İ.Kaya 27.10.2014