Sessizlik, yaprak hışırtıları, hafif bir rüzgar ve yaprakların arasından ulaşan güneş. Uzaktan duyulan ağıtlar ve içeride bir yerlere düştükçe iğne iğne saplanan hüzünler…Sözün bittiği an…
KALBİN HAZAN MEVSİMİDİR KIŞ ORTASI
Dökülür birer birer yapraklar
Ne hüzünlü mevsimdir şu sonbahar
Bekler soğuk kış kapıda, titrer umutlar
Birer yaprak gibi toprağa düşer anılar.
Kurumuş dalları kaplayan o beyaz örtü
yeşil tahtanın içinde bekler zamanını
yeniden çiçek açmasını dalların
göğe uzanmasını bir bahar sabahı…
Kalbin hazan mevsimidir kış ortası
son kez dokunmak için uzanan eller
hıçkırıklarla kesilen nefesler
ve acı dolu parıltılar biriktirir gözler…
Kaldırır kafasını kış ortasında gün ışırken
soğuk mermer yazıtların ortasından
bir karga geçer kavak ağacının altından
taze çamlar hüzne bulanır toprak kokusundan.
Bir kaç damla yaş dökülür toprağa,
açılır avuçlar semaya
bir dikili taşı kalmayan insan
buluşur artık huzurla…
İ.Kaya 20.1.2015 10:33