Mavi ışıklı bir göl kenarında masumiyet timsali, büyüleyici güzellikte bir canlı gecenin ihtişamlı manzarasına eşlik ediyordu fotoğrafta. Bana ise hissettirdiklerini yazmak kaldı…
Karanlığın içinde parıldayan bir ışıktı
ölümün karşısında duran zıttıydı
yaşamdı böylesine içine hapseden
ve günü geldiğinde kırılacak duvardı.
Kafasını kaldırıp yıldızlara baktı
nefesinin buharı havaya karıştı
bir başka yerde hayat bulacaktı
dünü bugünü ve elbet yarını.
Kapattı gözlerini usulca ve eğdi kafasını
yeniden ayaklarının bastığı yer kadardı
günü gelmeden önce hiç bir çiçek
mavi bahçeye alınmazdı…
İ.Kaya 13.02.2015 10:50
