Hani dedik ya O’nu tanıyana kadar veya O an gelene kadar hayatın bir lütuf olduğunu anladığımız anlar vardır diye. İşte bir önceki şiirimsi sözcüklerimin devamı niteliğinde bu satırlar. Bu devama neden ise bir başka fotoğraf…

Seni tanıyana kadar,
boşlukta yüzen bir melek
tuvale düşmemiş bir renk,
söylenmemiş bir şarkı gibiydim.

Seni tanıdığımda,
renkleri giyindim üzerime,
kuşandım zırhımı yıldızlardan
ve geceyi örttüm düşlerime.

Boşlukta,
yüzer gibi,
uçar gibi
sarhoş gibi…

İ.Kaya 13.02.2015 11:29