Evren mucizelerle dolu. Bazen oturup gün ışığında süzülen toz zerreciklerinin dansına takılıyor gözlerim. Dönüşlerinde bile öylesine muazzamlıklar hissediliyor ki. Gelişigüzel mi dönüyorlar diye soruyorum kendime. Açıkçası inanmıyorum kendime verdiğim cevaba. Hayır diyorum, gelişigüzel olamaz. Tıpkı gözlerindeki parıltı gibi toz zerreciklerinin de dönüşünde bir ihtişam var. Kendine özgü. Evrenin merkezi zannederken insan kendini, gözlerini gördüğünde boşluğa düşüveriyor sanki. Başka pek çoklarına da oluyordur eminim. Hayır efendim; toz zerrecikleri mavi bir büyünün etkisinde olmalı…sonsuzluğa giden.

Ben nasıl yaşamak için açıyorsam her sabah gözlerimi,
onlar da öylesine bir aşka bırakıyor olmalılar kendilerini.
Dönmeyenlere göre delicesine,
bilmeyenlere göre bilinçsizce…

Evet her sabah açıyorum gözlerimi gözlerini görebilmek için,
gözlerinde kendimi bulabilmek için,
soğuk bir yansımanın ötesine geçip, içeriye girebilmek için…

Sanırım,
bir toz zerresiyim…
İ.Kaya 27.4.2016 18:43

Görsel kaynağı: http://suffagah.com/15-maddede-bize-ne-faydasi-olabilir-ki-diyebileceginiz-tozun-yaratilis-amaci