Hangi kelimeler yeterli gelir ki hislerimizi anlatmaya…
Olukça zor ve acı zamanlar yaşıyoruz. Sadece ülkemiz açısından da değil. Dünyanın neresine bakarsak bir acı görmek mümkün artık. Hain saldırılarda yakınlarını kaybedenlere ve ülkemize baş sağlığı, şehitlerimize rahmet diliyorum. Tüm dileklerim kardeşlik, barış, huzur ve hoşgörü için… İnsan için başka dünya, insanlık için başka yol yok…
Bizim inancımız(dinimiz, inandığımız öğretiler) öylesine güzel ve temiz ki. Onlarda kar tanelerinin ihtişamlı uyumunu görmek mümkün. Dil, din, ırk gözetmeksizin “Ne olursan ol yine gel” diyen altın kalpli, ışık yolunda ilerleyen, sözlerinin istiridye içerisindeki inci misali dinlenmesi gereken insanlarımız, öğretilerimiz var. Buna rağmen sosyal medyada bu günlerde gördüklerim beni derin bir dehşete düşürmekte. Çünkü normal bir tartışmayı bir kenara bırakın insanlar artık birbirlerine değil birbirlerinin ailelerine dahi küfür eder oldular. Ne yazık ve ne acı! Hem şahısları hem de taşıdıkları İnsanlık sıfatı adına! Onca alimin yetiştiği, onca aşığın yetiştiği bu topraklarda ne zaman böylesine karanlıklar bürüdü insanların yüreklerini?
Öğretilerimizde bunca güzellik varken, yolumuz her daim ışık yoluyken karanlığı seçebilen insanların varlığını görmek ne kahreden bir acı! Biz akıl fikir sahibi, vicdan sahibi insanlar bugünlerde her gün ölmekteyiz!
Kendi ülkesinin kurucusuna karşı dahi öfke nöbetleri geçiren, ülkesini kurtardığı için onu seven sayan insanlara hakaretler yağdığıp öfke kusan insanların(!), inandıkları insanların sözlerini anlamaktan aciz insanların(!) varlığını görüyorken bir yandan neredeyse her gün şehit haberleri almaktan, artık “yeter artık” demekten dahi yorulduğumuz, insanlık adına utandığımız acıları görmekten ve duymaktan her gün ölmekteyiz insan olarak… Neredeyse her gün bir can veriyoruz, bir canımız yitiyor…
Oysa; Oku diye başlayan yüce bir dine mensubuz bu güzel ülkenin insanları olarak. Hoşgörüyü herkesden önce bilen(bilmesi gereken!) insanlar olmalıydık. Okumak için dünyaya bakmak yeter herşeyden önce. Kar tanelerinin düşüşüne bakmak dahi yeter şahit olabilmek için kardeşçe yol alınabildiğine…Gözlerimizin görmesine gerek yok bazı şeyleri görebilmek için. Aşık Veysel gibi dinleyebilmek yeter gerçekten istiyorsak görebilmek için… Tüm bunlar insanlık ister… Eğer yoksa insanlık insanın içinde; sorarım hangi kitap neyler?…
Hain saldırılarda yakınlarını kaybedenlere ve ülkemize baş sağlığı, şehitlerimize rahmet ve kendim dahil herkes için insanlık diliyorum…
#İzmir, #İstanbul