Ne kadar yüce bir kelimedir değil mi “intikam!”, her şeyi haklı kılan, mübah gösteren; ey yüce insan!

İNTİKAM

Dur, yanan içim midir böyle harlı,
Yoksa dünya mıdır alev alev ey zavallı,
Oynarken oyununu karanlıkların kralı,
Ovuşturuyor ellerini zalimce hain efradı.

Çal minareyi nasılsa uyar kılıfı,
Bu müzik senin eserin fareli köyün kavalcısı,
Sanma yok olacak ardında bu toz ve duman,
Barut kokusundadır bu son imtihan.

Tek kelime yeter nasılsa almak için ardına,
Zaten bekleyen insanları çıkarları uğruna,
Ne kadar yüce bir kelimedir değil mi şu "intikam",
Her şeyi haklı kılan, mübah gösteren; sen(!), ey yüce insan!

Bekle, nasılsa doğacak bu karanlığa ölülerin şafağı,
Ölü deyip geçme düşün onlar da bir zamanlar can,
Hayatı tanımayan yeni yetme çocukların ah'ı,
Yapışırken yakana kusacak yüzüne toprak ana bu feryadı!

O intikam ki seni haklı kılan,
Mübahtır diye her yolu açan,
Kan davası, gözü görmez, hısım akrabası,
Taş bas bağrına; ölüyor insan!

12.Ekim.2023