Otobüsten inip yağmurda yürürken, bir boş vermişlik edasıyla ellerim cebimde ilerlerken ve bu şarkıyı dinlerken kafamı kaldırıp bulutlu gri gökyüzüne baktığımda bu şarkının ortama son derece uygun bir fon oluşturduğunu görüyorum. Teoman’ın her zamanki o cool duruşu, ses tonu ve bu şarkının sözleri sanki içimdeki sessiz serseriyi tanımlıyor gibi. Yalnız geldiğimiz dünyadan yalnız giderken çok da oralı olmamak gerektiğini anlatıyor sanki.

Müziği bıraktığını duyduğumda çok üzülmüş, etkilenmiş ve düşüncelerimi şu satırları(https://www.ikaya.net/?p=943 ) yazarak burada dile getirmeye çalışmıştım.

Elbette müziğe dönüşü bir sürpriz olmadı ama yine de çok sevindirici oldu. İşte bu şarkı ve içerisinde yer aldığı albümü dinlediğimde yanılmadığımı görmek beni sevindirdi. Popüler müziği Rock ile harmanlayarak böylesine güzel biçimde sunmak her sanatçıya nasip olmaz. Bence Teoman değerinin bilinmesi gereken sanatçılardan.

“Aynaya bakmam kendimi bilmem,

hayat acıtınca dünyayı sevmem,

ne yazık ki tek tabanca,

serseri doğdum serseri ölcem”