Renkli yaprakları,
taç gibi başında,
yas tutar gibi inliyor,
toprak küller altında.

Başaramadık, taze tutmaya,
sevgiyi insanca yaşatmaya,
yetmedi gücümüz insan kalmaya,
ışığı boğdular karanlıklarıyla.

Onlara inat yeşerecek,
yine ağaç dalları,
ışık hiç olmadığı kadar parlayacak,
Yükselecek çıplak tomurcukları..

İşte bu yüzden aşka,
kucak açın güller gibi,
önce kalplerinizde yeşertin,
taptaze çiçeklerin filizlerini…

Bir büyük karartı alev kanatlı,
ölüm gibi sessiz ve hoyrattı,
çaresizlik ve cahillik anıtı,
bir otelin ve memleketin adı kaldı.

İ.Kaya 02.07.2014 11:58