İlkbahar yağmurları ile yazılmış bir şiirimsi. İtiraf etmeliyim ki Jazz dinlerken yağmuru ve otobüsün camında parıldayan gecenin ışıklarını izlemek ap ayrı bir duygu. Pek hoş zamanlar geçirmiyoruz maalesef ülkece ama neyse ki içimizde bizi insan yapan duyguları da yitirmediğimizi gösteriyor hala şiirler okuyabilip şarkılar dinleyebilmek. Dilerim kimse yüreğindeki şiiri kaybetmez ve kaybedenler ise buluverir ap ansızın yüreğinin derinliklerinde. Bu da bir umut işte…Şimdi gelelim basit bir iki kelimeyle şiirimsimize…
