Bazen yazdığım bir kaç satırlık doğaçlamaya görsel ararken
bir başka görselle karşılaşıyorum.
Ardından başka cümleler beliriveriyor zihnimde.
Sanırım yol oluyoruz peşin sıra birbirimize.
Öyle ki bir zinciri oluşturuyoruz halkalar dizgisinde.
İnsanız,
her birimiz birbirimizle daha çok
insan olmaktayız…
Yavaşça atıyordu adımlarını,
oysa peşindekilere hızlıydı…
Yine bir resim üzerine yazılmış bir şiir. resimi bir paylaşımda gördüm ve hemen zihnimde sözcükler belirdi ve yazmak istedim…
Bir tarihte doğuyoruz. Bize biçilmiş bir rolde. Falancanın kızı, oğlu. Sonra gelişiyoruz, büyümeye başlıyoruz. Bu süreçte hissetmeye başlıyoruz. Hislerimize tepki vermeyi anne karnında öğreniyoruz. Ya da genlerimizde taşınan bilgilerle zaten bildiklerimizi anımsamaya başlıyoruz…
